Milczę

Milczę, lecz spojrzeniem wszystkich trwożę,
Mówię, a w mych słowach złość i żal!
Nie wiem, kiedy znów zobaczę morze,
Granatową i spienioną dal,

Biały żagiel, przedsmak mej wolności,
Nocą długi księżycowy most,
Zgaszę przeszłość tak, aby w przyszłości
Jasne gwiazdy mieć nad głową wprost!

Chyba Nereusa surowego
Zauroczył niegdyś widok mój,
Dziś należę tylko już do niego
I nie umiem kochać lasów, pól.

Cierpię, bo bym teraz chciał po prostu
Tylko morze pieścić wzrokiem swym.
Czyż Najada mi nie była siostrą,
Płetwonogi Tryton bratem mym?

Żyć bez morza, to zbyt ciężkie brzemię,
Choćbym był jak wszechpotężny król,
Bym z pewnością rzucił się na ziemię
I ją gryzł, tęsknoty głusząc ból.

Перевод стихотворения Николая Гумилёва «Я молчу — во взорах видно горе…» на польский язык.

Я молчу — во взорах видно горе…

О. Н. Арбениной

Я молчу — во взорах видно горе,
Говорю — слова мои так злы!
Ах! когда ж я вновь увижу море,
Синие и пенные валы,

Белый парус, белых, белых чаек
Или ночью длинный лунный мост,
Позабыв о прошлом и не чая
Ничего в грядущем кроме звезд?!

Видно, я суровому Нерею
Мог когда-то очень угодить,
Что теперь — его, и не умею
Ни полей, ни леса полюбить.

Боже, будь я самым сильным князем,
Но живи от моря вдалеке,
Я б, наверно, повалившись наземь,
Грыз ее и бил в слепой тоске.