Рух кояшы

Моңа кадәр ничек яшәгәнбез
Без тынлыкта, сөенеч-каигысыз,
Утлы яуда җиңү дауламыйча,
Хисләр галәмендә янмыйча.

Моңа кадәр... әмма соң түгел ич —
Рух кояшы безгә иелә:
Рух кояшы назлы вә дәһшәтле
Безнең офыкларга сибелә.

Рух балкышы, май чәчкәсе кебек,
Караңгылыкны яра ярсулы —
Тәнем исә, гаҗәп хозурлыктан
Каушап, аңа сүзсез буйсына.

Кыргый дала ирек-киңлегендә,
Серле карурманнар түрендә
Аңлаешсыз бернәрсә дә юктыр
Интектергеч шомлы күңелгә...

Сизәм инде: тиздән көзләр җиткәч,
Кояш сөенечләре сулачак, —
Һәм рух агачыннан адәм өзеп
Алтын җимешләрне алачак.

Перевод стихотворения Николая Гумилёва «Солнце духа» на татарский язык.

Солнце духа

Как могли мы прежде жить в покое
И не ждать ни радостей, ни бед,
Не мечтать об огнезарном бое,
О рокочущей трубе побед.

Как могли мы… но еще не поздно,
Солнце духа наклонилось к нам,
Солнце духа благостно и грозно
Разлилось по нашим небесам.

Расцветает дух, как роза мая,
Как огонь, он разрывает тьму,
Тело, ничего не понимая,
Слепо повинуется ему.

В дикой прелести степных раздолий,
В тихом таинстве лесной глуши
Ничего нет трудного для воли
И мучительного для души.

Чувствую, что скоро осень будет,
Солнечные кончатся труды
И от древа духа снимут люди
Золотые, зрелые плоды.