Содержание

გადამავიწყდა სიტყვები, მორჩა,
ვეღარა ვბედავ განვაგრძო მესა,
მაღლა მრისხანე ფრინველი მოჩანს,
თვალთაგან ცეცხლი ავად რომ კვესავს.

მესმის ყაშყაში შეკავებული,
როგორც ციმბალის ჩუმი ჟღრიალი,
როგორც სალ კლდეებს მინარცხებული
შორეული ზღვის ღელვა-გრიალი.

ვხედავ - ფოლადის ბასრი ბრჭყალები
კამარას კრავენ ჩემს თავზე ნელა,
თითქოს მდინარის თრთიან ჭავლები,
მთვარის შუქზე რომ ვერცხლისფრად ელავს.

ვშიშობ, რა უნდა, რას მოველოდე,
მე ხომ არა ვარ ყრმა განიმედი,
სინათლით სავსე ზეცას ელადის
არ შევყურებდი შვებით, იმედით.

თუ ეს მტრედია გამოცხადებად
უფლის სიტყვისა: - მზადა ხარ! - მაშინ
ასე ძალიან რად გასხვავდება
მათგან, ჩვენთან რომ ცხოვრობენ ბაღში?

---

Перевод стихотворения Николая Гумилёва «Птица» на грузинский язык.

Птица

Я не смею больше молиться,
Я забыл слова литаний,
Надо мной грозящая птица,
И глаза у нее — огни.

Вот я слышу сдержанный клекот,
Словно звон истлевших цимбал,
Словно моря дальнего рокот,
Моря, бьющего в груди скал.

Вот я вижу — когти стальные
Наклоняются надо мной,
Словно струи дрожат речные,
Озаряемые луной.

Я пугаюсь, чего ей надо,
Я не юноша Ганимед,
Надо мною небо Эллады
Не струило свой нежный свет.

Если ж это голубь Господень
Прилетел сказать: Ты готов! —
То зачем же он так несходен
С голубями наших садов?