Содержание

გამუქდნენ ჩრდილები... მინავლდა ბუხარი,
გულხელდაკრეფილი ის იდგა მწუხარე,

შორეთში მიეპყრო უძრავი მზერა და
თავის დარდს ამხელდა, გულს ჯავრი სერავდა.

“მე მოვვლე უცნობი ქვეყანა მრავალი,
ოთხმოც დღეს ვიდოდა ჩემი ქარავანი.

მრისხანე, პირქუში მთები და ტყეები
მისდევდნენ ერთმანეთს, როგორც ეს დღეები.

და ხშირად, როდესაც წყვდიადი წვებოდა,
ჩვენს სმენას უცნობი ყმუილი სწვდებოდა.

ვიღებდით ორმოებს და ტყეებს ვკაფავდით,
ღამით ჩვენს სადგომთან ლომებსაც ნახავდით.

მაგრამ იქ სიმხდალეს არცერთი ვიჩენდით,
ვესროდით, სამიზნედ ლომის შუბლს ვირჩევდით.

გავთხარე ტაძარი, წარსულში ელვარე,
ჩემს სახელს ატარებს მდინარე მღელვარე.

ტომები, სხვას რომ არ მონებდნენ არასდროს,
უსმენდნენ ჩემს სიტყვას, არ ცვლიდნენ ჩემს კანონს.

ახლა კი სუსტი ვარ, თითქოს სიზმრის ტყვე ვარ,
სული ავად არის, მეც ავადმყოფს ვგევარ.

შიში დამეუფლა, შიში არნახული,
ოთხ კედელს შორის ვარ მე აქ ჩამარხული.

არც პირბასრ იარაღს, არც ტალღას აწყვეტილს
არ შესწევს დღეს ძალა ამ ჯაჭვის გაწყვეტის...”

კუთხეში მიმდგარი უსმენდა ქალი და
ბოროტი ღიმილი უკრთოდა თვალიდან.

---

Перевод стихотворения Николая Гумилёва «У камина» на грузинский язык.

У камина

Наплывала тень… Догорал камин,
Руки на груди, он стоял один,

Неподвижный взор устремляя вдаль,
Горько говоря про свою печаль:

«Я пробрался вглубь неизвестных стран,
Восемьдесят дней шел мой караван;

«Цепи грозных гор, лес, а иногда
Странные вдали чьи-то города,

«И не раз из них в тишине ночной
В лагерь долетал непонятный вой.

«Мы рубили лес, мы копали рвы,
Вечерами к нам подходили львы.

«Но трусливых душ не было меж нас,
Мы стреляли в них, целясь между глаз.

«Древний я отрыл храм из под песка,
Именем моим названа река,

«И в стране озер пять больших племен
Слушались меня, чтили мой закон.

«Но теперь я слаб, как во власти сна,
И больна душа, тягостно больна;

«Я узнал, узнал, что такое страх,
Погребенный здесь в четырех стенах;

«Даже блеск ружья, даже плеск волны
Эту цепь порвать ныне не вольны…»

И, тая в глазах злое торжество,
Женщина в углу слушала его.